Kayık ve daha büyük tekneleri yürütmek için direklerine asılıp gerilen geniş bezdir. İlk defa Eski Mısırlılar tarafından kullanıldığı sanılmaktadır.

Daha sonra diğer Akdeniz ülkeleri arasında yayılmıştır. Yelken şekli önce kare iken, sonra her yönden esen rüzgarı toplaması için üçgen şeklini almıştır. Buhar makinesinin bulunması üzerine gemilerdeki önemini kaybetmiştir. Fakat yararlı ve zevkli bir spor olarak günümüzde de yelkenli tekneler kullanılmaktadır.

Yelken rüzgar enerjisini kullanarak oluşturduğu kuvvet ile bağlı bulunduğu teknenin hareket etmesini sağlayan özel dizayn edilmiş araçlardır. Yelken özel bir kumaştan yapılır. Bu kumaş ne çok sert, ne de çok yumuşak olmalıdır. Bu kumaşın en önemli özelliği çok sağlam ve esnek bir yapıya sahip olmasıdır. Yelken düz değildir. Her yelkene, özel bir derinlik verilerek yelken üç boyutlu hale getirilir. Yelkeni yıpratan şey, rüzgar, güneş ve denizin tuzlu suyudur.

Ayrıca yelkeni gereğinden fazla gergin tutmak da yelkenlerin ömrünü kısaltır. Her yelkenli tekne, kullanma koşullarına göre zaman içerisinde ilk günlerdeki formunu kaybeder. Yelken, deniz, dalga, akıntı ve rüzgar gibi sürekli bir değişim içinde olan dış kuvvetlerle mücadele etmektir. Bu durum dışarıdan görüldüğü kadar kolay bir durum değildir.

Akıntı, rüzgar gibi kuvvetler gözle görülemez, hissedilirler ve bunların etkilerini kestirebilmek için deniz üzerinde zaman geçirmek gerekir. Bu faktörler sadece yaşayarak öğrenilir. Zaten yelken sporunu zevkli yapan da bir çok değişkenin birleşerek bu sporu oluşturmasıdır.